HOE VERBREED JE JE HORIZON, NU HET INTERNET DE HORIZON BEPAALT?

Zo vraag ik me al tijden af: waarom spreek ik zo vaak net afgestudeerden, die werkelijk en masse de "perfecte kandidaat" lijken te zijn?

Fulltime bestuur gedaan, in het buitenland geweest, nominaal gestudeerd met goede cijfers en een relevante bijbaan gehad. En in het gesprek met mij zeggen en willen ze alle juiste dingen.

Seriousely.... Hoe kan dat nou??

Vooropgesteld: deze mensen hebben overduidelijk de capaciteiten om veel dingen tegelijk te doen en dat tevens op een hoog niveau. Akkoord. En chapeau!

Maar wat zegt het me over hen zelf, over hen als persoon?

Huiswerk

Vrijwel niets. Ik weet alleen, dat ze ambitieus zijn, dat ze in staat zijn om veel ballen hoog te houden, en dat ze zich gedegen voorbereiden. Want op internet hebben ze precies kunnen lezen, welke dingen zij horen te doen en te zeggen om een perfect plaatje neer te zetten en te 'scoren' bij de zittende X-generatie. Kortom: deze mensen hebben met veel zorg hun huiswerk gedaan!

Maar zijn ze daarmee zichzelf, als persoon aan het ontdekken? Je weet wel, door risico's te nemen, onbekende wegen in te slaan, open vragen te stellen, te reflecteren op gemaakte fouten?

Ingesleten voetsporen

Of lopen ze in de ingesleten voetsporen van hun succesvolle voorgangers? Voorgangers, die de wereld nog moesten ontdekken zonder internet. Zij gingen in besturen zitten en de wereld over, omdat ze dat nodig hadden om hun horizon te verbreden. Zij namen daarmee risico's en sprongen in het onbekende diepe. Dit leverde ze veel lessen op, die ze meenamen in hun latere carrière. Ditzelfde wordt dus nu gezien als de succesformule.

Nieuwe horizon

Maar de (virtuele) horizon van een starter is vandaag de dag al eindeloos! Met behulp van Google en YouTube kun je wereld over vanuit je luie stoel. Althans... virtueel.

Heeft iemand zich al eens afgevraagd wat de Y-generatie echt nodig heeft als aanvulling op dat grenzeloze internet? Hoe kan deze generatie haar horizon nog verbreden?

Laten we aannemen, dat je op het web over vrijwel alle ervaringen en levenslessen kunt lezen. Zijn deze lessen daarna dan nog wel even waardevol als destijds? Of ... leer je daardoor op een andere manier?

Door online voorbereiding zie je de lessen, die een bestuur en wereldreis je te bieden hebben, al grotendeels aankomen.

Buikpijn

Maar hier spelen twee dingen:

1. De grootste lessen zijn die lessen, die je nu net niet zag aankomen of bewust opzocht. Juist dan ga je van onbewust onbekwaam (lees: niet eens weten dat je het niet kan) naar bewust onbekwaam (lees: wel weten dat je het niet kan en de behoefte voelen om een nieuw inzicht of ander gedrag eigen te maken), zoals dat zo mooi heet. Iets waar je overigens vaak echt even buikpijn van krijgt.

2. Er is een serieus verschil tussen ergens over lezen en iets daadwerkelijk zelf beleven. Dit kan namelijk soms nog flink tegenvallen en helemaal anders lopen dan je had verwacht! En door die onverwachte draai ontstaat er soms toch een buikpijn- moment.

Daarom vroeg ik in sollicitatie gesprekken dan ook niet naar een bestuursjaar, maar naar concrete "buikpijnmomenten". De momenten waarop het er echt op aan kwam, waarop je niet wist wat je moest doen en waarop je niet wist waar het antwoord lag. Wat deed je toen? Wat leerde je daarvan? Door hierover te praten, leer je iemand goed kennen.

En als die pijn kwam door overuren in het familiebedrijf, of een optreden met je toneelgroep in Goeree Overflakkee, dan is dat misschien niet maximaal sexy, maar wel absoluut prima! Daar hoef je niet per se voor naar India (alhoewel mijn ervaring met het eten daar zonder twijfel buikpijn opleverde).

Het antwoord op de vraag hoe je je horizon kunt verbreden lijkt mij dan ook: door jezelf maximaal te laten verrassen.

Marloes van Esseveld-Scheffers | 8 januari 2014